Ημερολογιακό – Οκτώβρης ’16

Είναι αλήθεια ότι έχω καιρό να σημειώσω εδωδά σκέψεις για κάποια από τα τρέχοντα γεγονότα, έτσι ώστε το παρόν ιστολόγιο (που έτσι κι αλλιώς απευθύνεται σε μερικούς καλούς φίλους και κάποιους ανεκτικούς περαστικούς) να εξακολουθήσει να έχει (συν τοις άλλοις) τη μορφή  ενός δημόσιου ημερολόγιου.

Επανορθώνω.

Στα μισά του Σεπτέμβρη έχασα μια καλή φίλη και απέκτησα μια υπέροχη εγγονή.

 Τη Βούλα Δαμιανάκου, μια από τις ωραιότερες μορφές του πνευματικού κόσμου του τόπου μας, την γνώρισα πριν μερικά χρόνια και είχα την τιμή να είμαι ένας από τους συμμετέχοντες στην παρουσίαση των τελευταίων της βιβλίων.

Με τη σύντροφο του Βασίλη Ρώτα είχα από τότε την ευκαιρία να κουβεντιάσω για ένα σωρό πράγματα, και να αισθανθώ την γοητεία που απέπνεαν όχι μόνο οι γραπτές αλλά και οι προφορικές της αφηγήσεις, για εποχές δύσκολες  και ηρωικές, δίπλα και μαζί με ανθρώπους που άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στην πνευματική ζωή και στους κοινωνικούς αγώνες της χώρας. Η Βούλα -έτσι ήθελε να την αποκαλούμε- υπήρξε μέχρι την τελευταία της στιγμή αισιόδοξη αγωνίστρια, ενώ τα κείμενά της γεμάτα ζωντάνια και ευγενές πάθος θα αποτελέσουν σίγουρα πολύτιμη πηγή για όσους θελήσουν να γνωρίσουν καλύτερα μια από τις δημιουργικότερες γενιές της πρόσφατης ιστορίας.  Στη κόρη της, την ζωγράφο Ελένη Βασιλοπούλου, θέλω να εκφράσω ακόμη μια φορά τα θερμά μου συλλυπητήρια.

*

Την ίδια εκείνη μέρα είχα σπεύσει στην Αθήνα για να γνωρίσω ένα μικρό άρτι αφιχθέν πλασματάκι που θα μου χάριζε την (άκρως επιθυμητή) ιδιότητα του (πρωτάρη) παππού. Τα ευτυχισμένα πρόσωπα του γιου μου, της νύφης μου, των λοιπών συγγενών, έφταναν για να πειστεί κανείς πως η έλευση της ζωής είναι το πιο χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο μυστήριο.

 

Βούλα Δαμιανάκου, το νέο της βιβλίο

 

Είχα την τιμή και τη χαρά να μου στείλει η Βούλα η Δαμιανάκου ένα αντίτυπο από το νέο δίτομο βιβλίο της. Μόλις το έλαβα, αχνιστό, με το άρωμα του τυπογραφείου. Ανυπότακτη, πιο νέα από πολλούς σημερινούς τριαντάρηδες δηλώνει: ¨Από το ληστή του νόμου, κάλλιο στο ληστή του δρόμου¨, και μετά αρχίζει να διηγείται…

 

Εκδήλωση για τη Βούλα Δαμιανάκου – Πρόσκληση

Η κυρία Βούλα Δαμιανάκου είναι πεζογράφος, ποιήτρια, μεταφράστρια, αλλά και αγωνίστρια παρούσα στους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες του τόπου. Η Βούλα Δαμιανάκου δεν έπαψε να καταγράφει, συμμετέχοντας παράλληλα σε πρώτο πρόσωπο, τις συλλογικές μας περιπέτειες, από την Εθνική Αντίσταση, στην υπόθεση Οτσαλάν, έως τις σημερινές δραματικές εμπλοκές της χώρας.

 

Πρόσκληση

Το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο έχει τη χαρά να παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στην αγωνίστρια συγγραφέα με αφορμή την κυκλοφορία της τελευταίας της δουλειάς.

 

Την Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012 και ώρα 20.00 στην αίθουσα Θεάτρου του Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση:

«Από το μοιρολόι το ομηρικό, στο μοιρολόι το μανιάτικο» Αφιέρωμα στη Βούλα Δαμιανάκου.

Ομιλητές: Βούλα Δαμιανάκου, συγγραφέας
Γιάννης Μότσιος, φιλόλογος- π. πανεπιστημιακός
Νίκος Μοσχοβάκος, ποιητής – δικηγόρος
Βασίλης Νόττας, αναπλ. καθηγητής Κοινωνιολογίας  Α.Π.Θ.
Δημήτρης Κουρκούτας, δικηγόρος

Είσοδος Ελεύθερη
   

PSI, πίε τσάι -κι άντε να κουρεύεσαι…

 Η Βούλα Δαμιανάκου είναι ωραία γυναίκα (με την ουσιαστικότερη έκφανση των λέξεων) και μια μεγάλη κυρία των ελληνικών γραμμάτων. Εκπροσωπεί με σθένος και δημιουργικότητα, μια θρυλική πια γενιά ανθρώπων του πνεύματος που άφησε ισχυρά ίχνη στην Τέχνη και την Αυτογνωσία αυτού του τόπου.

Είχα τη χαρά να την γνωρίσω συμμετέχοντας στην παρουσίαση των δύο τελευταίων βιβλίων της (¨Οδοιπορώ στην πατρίδα¨ και ¨Το κακό κρατάει από  μεγάλο σπίτι και έχει πολύ συγγενολόι¨) εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μου έκανε επίσης την τιμή να μου στείλει  την τελευταία της δουλειά: ένα CD με θέμα ¨Από το μοιρολόι το ομηρικό στο μοιρολόι το μανιάτικο¨ και ένα μικρό βιβλίο με τίτλο ¨…στη χάρη της την αεπι ανάβουμε ένα κερί¨.

Στο πρώτο επιλέγει και παρουσιάζει η ίδια μοιρολόγια, -από εκείνα που ανάγονται στις ομηρικές ρίζες της γλώσσας μας, ως εκείνα που ζουν ακόμη σήμερα στην παράδοση της Μάνης. Στο δεύτερο, με ακρίβεια αλλά και μια στάλα πικρό χιούμορ, περιγράφει το τι μπορεί να τραβήξει ένας σημερινός πνευματικός άνθρωπος, μπλέκοντας με τις ¨ιδιωτικοποιημένες¨ σύγχρονες  γραφειοκρατίες των προαγωγών και ¨προστατών¨(με την έννοια του νταβατζή, λέω εγώ) της δουλειάς των συγγραφέων.

(Μαζί, ένα μικρό ιδιόχειρο σημείωμα –δυο αυθόρμητες χιουμοριστικές  αράδες- σχετικό με όσα βιώνουμε όλοι αυτόν το δύσκολο καιρό…)

 PSI, πίε τσάι

κι άντε να κουρεύεσαι

-κούρεμα στο κούρεμα

με κάνατε κουρόγιδο

Βρυξέλες με τα γιουρομπρούκ

και  ρουφιανοσυμβούλια

τρόικες και ταμεία σας

ιδιωτικο-διεθνικά

και ληστονομισματικά!

Κι εσύ Ευρώπη μου ερασμία

του Δία η ευγεγωνία

της Μέρκελ και του Σαρκοζί

φτου σου να μην αβασκαθείς!