Από τους ¨πρόθυμους¨, να με αφήσετε εκτός

Πλουραλιστικό

Όταν  αρνήθηκα ξανά να ενταχτώ

μου παν’: ¨Αγαπητέ, είστε με τους ΄αλλιώς΄¨.

Ναι καλά, μα εγώ δε μπορώ ¨οπαδός¨  

παρωπίδες και γκέμια ξανά να ζευτώ.

.

Η αγέλη, σας λέω, πως δε χρησιμεύει

από τρεις παραπάνω θα ειν’ συρφετός.

Οτιδήποτε  άλλο να πω περιττεύει:

απ’ τους  εθελοντές, 

να μ’ αφήσετε εκτός.

*

Θεέ μου τι λιτανείες και τι διαδρομές

διαδηλώσεις πορείες μα και συμπλοκές

τι ομάδες, τι καυγάδες, κλίκες και μεταλλαγές

σέχτες, φράξιες παρασυναγωγές!

.

Η αγέλη, σας λέω, πως δε χρησιμεύει

από τρεις παραπάνω θα ειν’ συρφετός.

Οτιδήποτε  άλλο να πω περιττεύει:

από τους  ζηλωτές, 

να μ’ αφήσετε εκτός.

*

Ήταν μια καλή Ιδέα και ωραία και σπουδαία

έρωτας κεραυνοβόλος – δε χωρά αναβολή

όλοι μας ευτυχισμένοι, την νομίζαμ’ αναγκαία

πέσαμ’ έξω γιατί ήμασταν ίσως πολλοί.

.

Η αγέλη, σας λέω, πως δε χρησιμεύει

από τρεις παραπάνω θα ειν’ συρφετός.

Οτιδήποτε  άλλο να πω περιττεύει:

από τους πρόθυμους,

να μ’ αφήσετε εκτός.

*

Καθαρά θα το πω, δε μπορώ τις φαμφάρες

σιγανό, προτιμώ, τραγουδάκι να πω

θορυβείτε εσείς φωναχτά, άρες μάρες

ήχο έχω εγώ επαναστατικό.

.

Η αγέλη, σας λέω, πως δε χρησιμεύει

από τρεις παραπάνω θα ειν’ συρφετός.

Οτιδήποτε  άλλο να πω περιττεύει:

από τους χορωδούς,

να μ’ αφήσετε εκτός.

*

Αν για μια αγκαλιά πρέπει να ‘μαστε δέκα

προτιμώ μοναχός να παρηγορηθώ

τις παρτούζες σνομπάρω προτιμώ μια γυναίκα

-κι ο οβελίσκος  κοντάρι ειν’ μονολιθικό-.

.

Η αγέλη, σας λέω, πως δε χρησιμεύει

από τρεις παραπάνω θα ειν’ συρφετός.

Οτιδήποτε  άλλο να πω περιττεύει:

από των φαλλών το μάτσο 

να μ’ αφήσετε εκτός.

*

Τους νεκρούς σ’ εκατόμβες δε ζηλεύω σας λέω

και να φύγω μονάχος ειλικρινά προτιμώ 

για μια βόλτα στον Άδη από μόνος μου πλέω

και το φέρετρο θέλω μοντέλο μονό.

.

Η αγέλη, σας λέω, πως δε χρησιμεύει

από τρεις παραπάνω θα ειν’ συρφετός.

Οτιδήποτε  άλλο να πω περιττεύει:

από των οστών τη στοίβα ,

να μ’ αφήσετε εκτός.

Το ¨πλουραλιστικό¨από τον Ζορζ Μπρασένς

Μία ανάγνωση

Έχουμε καιρό να ταξιδέψουμε με τον καπετάν Γιώργη (Μπρασένς), αλλά να που σήμερα θα τον ακούσουμε, μαζί με μια ακόμη προσπάθεια απόδοσης των στίχων του στα ελληνικά που σας ετοίμασα. Αυτή τη φορά πρόκειται για το Le pluriel.

Μικρές σχετικές σημειώσεις:

 α. άφησα εκτός απόδοσης την αναφορά στον Prévert (στο τέλος της τρίτης στροφής), βασικά  για να αποφύγω να ¨φορτώσω¨ το κείμενο με υποσημείωση.

β. για λόγους καθαρά μετρικούς (και για να μειώσω τις χρειαζούμενες συλλαβές ώστε το κείμενο να χωράει στη μουσική) μείωσα τον αριθμό των (κατά τον Μπρασένς) ελαχίστων για να μην έχουμε ¨αγέλη¨,  από τέσσερεις σε τρεις (κέρδισα 2 συλλαβές),  και τον αριθμό  των μελών της αναφερόμενης ¨παρτούζας¨ από δώδεκα σε δέκα (κέρδισα μία).

γ. Η δεύτερη στροφή χρησιμεύει ως ρεφρέν και τραγουδιέται (με ελάχιστες αλλαγές στον τέταρτο στίχο) μετά από κάθε μία απ’ τις άλλες.

δ. Η απόδοση είναι «ελεύθερη» και δε φιλοδοξεί άλλο από το να δώσει μια εκδοχή αυτών που μπορεί να προσλάβει κανείς ακούγοντας Μπρασένς

Le pluriel

«Cher monsieur, m’ont-ils dit, vous en êtes un autre»,
Lorsque je refusai de monter dans leur train.
Oui, sans doute, mais moi, je fais pas le bon apôtre,
Moi, je n’ai besoin de personne pour en être un.

Le pluriel ne vaut rien à l’homme et sitôt qu’on
Est plus de quatre on est une bande de cons.
Bande à part, sacrebleu! c’est ma règle et j’y tiens.
Dans les noms des partants on ne verra pas le mien.

Dieu! que de processions, de monômes, de groupes,
Que de rassemblements, de cortèges divers, –
Que de ligues, que de cliques, que de meutes, que de troupes!
Pour un tel inventaire il faudrait un Prévert.

Le pluriel ne vaut rien à l’homme et sitôt qu’on
Est plus de quatre on est une bande de cons.
Bande à part, sacrebleu! c’est ma règle et j’y tiens.
Parmi les cris des loups on n’entend pas le mien.

Oui, la cause était noble, était bonne, était belle!
Nous étions amoureux, nous l’avons épousée.
Nous souhaitions être heureux tous ensemble avec elle,
Nous étions trop nombreux, nous l’avons défrisée.

Le pluriel ne vaut rien à l’homme et sitôt qu’on
Est plus de quatre on est une bande de cons.
Bande à part, sacrebleu! c’est ma règle et j’y tiens.
Parmi les noms d’élus on ne verra pas le mien.

Je suis celui qui passe à côté des fanfares
Et qui chante en sourdine un petit air frondeur.
Je dis, à ces messieurs que mes notes effarent:
«Tout aussi musicien que vous, tas de bruiteurs!»

Le pluriel ne vaut rien à l’homme et sitôt qu’on
Est plus de quatre on est une bande de cons.
Bande à part, sacrebleu! c’est ma règle et j’y tiens.
Dans les rangs des pupitres on ne verra pas le mien.

Pour embrasser la dame, s’il faut se mettre à douze,
J’aime mieux m’amuser tout seul, cré nom de nom!
Je suis celui qui reste à l’écart des partouzes.
L’obélisque est-il monolithe, oui ou non?

Le pluriel ne vaut rien à l’homme et sitôt qu’on
Est plus de quatre on est une bande de cons.
Bande à part, sacrebleu! c’est ma règle et j’y tiens.
Au faisceau des phallus on ne verra pas le mien.

Pas jaloux pour un sou des morts des hécatombes,
J’espère être assez grand pour m’en aller tout seul.
Je ne veux pas qu’on m’aide à descendre à la tombe,
Je partage n’importe quoi, pas mon linceul.

Le pluriel ne vaut rien à l’homme et sitôt qu’on
Est plus de quatre on est une bande de cons.
Bande à part, sacrebleu! c’est ma règle et j’y tiens.
Au faisceau des tibias on ne verra pas les miens.